Op ’n somersaand in Desember 2019 het ons paaie vir die eerste keer gekruis. Met die onsekerheid oor of die een die ander sou raaksien, het ons – ironies genoeg – op dieselfde oomblik mekaar se kant toe gekyk. Net daar het die glans van ’n breë glimlag die kamer tot stilte gebring – iets werklik uit ’n sprokiesverhaal. Min het ons geweet dit was die eerste toneel.

Daardie aand het ons gesels en gedans tot die ligte aangegaan het, en dit tyd was om totsiens te sê. Maar daardie aand was anders. Daardie aand het elkeen sy pad gegaan, maar die ritme van die liedjies wat ons gedeel het, het saam huis toe gegaan – met net die herinnering van ’n glimlag wat later in heimwee verander het.

Die volgende paar maande het persoonlike uitdagings dit moeilik gemaak om te weet of hierdie net ’n bladsy in ons lewensverhaal sou wees, of die begin van ’n nuwe hoofstuk. Enkele ontmoetings het ons herinner aan die vonk wat ons gedeel het, en dit het net meer opwinding en verwagting geskep vir die volgende keer wat ons mekaar sou sien.

​

​